‘Streef niet naar meer, meer, meer, maar geniet van iedere dag die je door God geven is om te leven in zijn Koninkrijk.’

Zomaar een uitspraak van een van de 40 predikanten die zich op een koude herfstmorgen verzamelden in het De Wittenberg in Zeist. Het was een bont gezelschap. Nederlandse voorgangers uit meer dan 15 verschillende denominaties en met meer dan tien verschillende culturele achtergronden ontmoetten elkaar.

Het was mooi met elkaar kennis te maken en te spreken over wat ons als voorgangers verbindt. Wat vooral mooi was, was dat alleen veel gesproken werd, maar dat we ook met elkaar de stilte konden ervaren door middel van de retraitevormen van deze dag en samen met elkaar en voor elkaar konden bidden.

Met name dat laatste gaf veel verbinding. Het voelde voor mij ook als een teken van hoop. Dat in een samenleving, die zo versnipperd is en waarin meer en meer in hokjes gedacht wordt, voorgangers elkaar wisten te ontmoeten op hart niveau voor het aangezicht van God.